تهران در گام آينده

حال خوب يا بد اداره اين کلان شهر از اين پس در حيطه اختيارات شهردار جديد و با نظارت اعضاي شوراي پنجم است.تهراني که همه از اين پس آن را آباد و با نشاط مي خواهند آنگونه که در شعارهاي اعضاي شوراي شهر بود.تهران نفس مي خواهد اما در شهري که در ميان قيمت زمين و حفظ باغاتش منافع افراد و اشخاص حقيقي در ميان است،در شهري که اگر دست فروشان و بساط فروشان را از سطح خيابان ها جمع نکني مغازه‌دار ماليات بده و عابران گلايه دارند و اگر جمعشان کني جامعه مدني و رسانه ها اعتراض دارند،در دوگانه اي که مسايل بسيار پيش پاافتاده چون برخورد با سگ هاي ولگردش دل عده اي را مي لرزاند و حضورشان دل عده اي ديگر ،مديريت و تصميم گرفتن بسيار دشوار است.صد البته مطلعين مي دانند که چالش هاي شهردار آينده فراتر از اين مسايل ساده است.بحران بدهي هاي شهرداري تهران ،عقد قرار داد هايش براي ساخت و سازها با نهادهاي عمومي و يا شرکت هاي خصوصي، گسترش متروي تهران ،بحث آلودگي هوا و پيچيدگي هاي مربوط به آن (که شايد حل آن از توان مديريت ملي نيز خارج است مي باشد)آنچنان بر تهران سايه انداخته که به راحتي مي توان گفت اداره تهران در حد اداره يک کشور و مسايلش دشوار و پيچيده است.شايد از همين رو بود که بسياري از چهره هاي سياسي و اعضاي شوراي شهر تهران به درستي تاکيد داشتند که شهردار آينده تهران هرگز نبايد به رياست جمهوري و بحث انتخابات بينديشد.تهران به يک برنامه ريزي دقيق و منسجم و علمي با قابليت اجرا نياز دارد تا رنگ عوض کند و جايي براي کار و زندگي تومان باشد.