امروزه یکی از مهمترین مسائل در زمینه مدیریت و اجرای پروژه های عمرانی، زمان و هزینه است. این دو پارامتر به نوبه خود به اندازه مسائل فنی و مهندسی در هر پروژه ای از مرحله طراحی تا مرحله اجرا نقش قابل توجهی دارند. اهمیت این موضوعات به حدی است که بسیاری از کمپانی های فنی-مهندسی و پژوهشگران عرصه ساختمان، اقدام به ابداع روش ها و مصالح نوین در مهندسی عمران نموده اند.
بر این اساس و با توجه به گسترش روزافزون پروژه های انبوه سازی در سطح جهانی و همچنین در داخل کشور، استفاده از روش هایی که علاوه بر تأمین شرایط فنی، از نظر زمان و هزینه صرفه جویی ایجاد کند، بسیار گسترش یافته است. از این دست روش ها می توان به سیستم های «قالب تونلی» و «قالب لغزنده» اشاره کرد. البته این دونوع سیستم علاوه بر ساختمان سازی در سایر پروژه های عمرانی مانند سدسازی و اجرای دیوارهای حائل نیز قابل استفاده هستند.
با توجه به تجربه گرانقدر گروه مهندسین داریان در پروژه های انبوه سازی و اهتمام اعضای این گروه در شناخت و به کارگیری سیستم های نوین در صنعت ساختمان، بسیاری از پروژه های این گروه با توجیهات علمی و عملی کارفرمایان، با استفاده از روش های نوین در جریان می باشد.
در ادامه مقالات و مشخصات فنی برخی از فناوری ها و روش های نوین را که دانش و تخصص طراحی و اجرای آن ها در گروه مهندسین داریان وجود دارد، می توانید مشاهده نمایید
(با کلیک روی هر عنوان، مقاله مربوط به آن را دانلود نمایید)
معرفی سیستم بتنی قالب تونلی (Tunnel Concrete Forming) 
در سیستم قالب تونلی ابتدا آرماتور‌بندی و جاگذاری مدار‌های برقی دیوار‌ها انجام می‌شود و هم زمان با این اقدامات قالب‌بندی بازشو‌های مورد نیاز برای تاسیسات و در و پنجره اجرا می‌شود. آنگاه، قالب‌های دو طرف دیوار را به صورت پشت به پشت، قالب‌بندی می‌كنند و با قرار گرفتن قالب‌های متوالی در كنار هم، بدون قالب واسط سقفی یا همراه با آن مجموعه قالب‌های دیوار و سقف را تشكیل می‌دهند. در مرحله بعد، آرماتور‌بندی سقف و جاگذاری مدار‌های برق انجام می‌شود و قالب‌هایی برای خالی ماندن محل داكت‌ها و دیگر حفره‌های لازم در سقف نصب می‌شود. در ادامه، بتن‌ریزی سقف‌ها و دیوار‌ها به صورت یكپارچه و در یك مرحله انجام می‌شود. اجرای جدار‌های بتنی پرداخت شده، نیاز به نازك‌كاری بر روی سطوح آنها را برطرف می‌كند.
معرفی سیستم قالب لغزنده
سیستم قالب لغزنده نیز روشی مشابه قابل تونلی است، لکن با این تفاوت که پس از اجرای بخشی از سازه، جهت اجرای بخش های دیگر، بدون آنکه قالب بندی باز شود، با استفاده از جک های هیدرولیک به محل جدید رانده شده و بتن ریزی انجام می شود. این روش که هم به صورت قائم و هم به صورت افقی قابل اجرا است، به خصوص در اجرای سازه های بلند و با طول زیاد نظیر سیلوها، برج های مخابراتی، هسته های برشی ساختمان های بلند، برج های خنک ساز، دودکشها، پایه های پله، کف تونلها، کانال های آب، کف جاده ها و سازه های مشابه که اجرای آنها در گذشته نیاز به داربست بندی سنگین در اطراف سازه داشت، بسیار کارآمد ومقرون به صرفه است.
ستون های مرکب فولادی - بتنی (CFT)
این سیستم را با عباراتی چون سیستم مركب و یا دوگانه معرفی می كنند. امروزه سیستم های مركب به صورت موفقیت آمیزی در ستون ها، تیرها و دالهای با دهانه های متوسط و بزرگ در ساختمان ها و همچنین در پایه و تیرهای پلها مورد استفاده قرار می گیرند. ستون های مركب نه تنها مزایای بسیاری در ساخت (بخصوص سرعت و اقتصاد) دارند بلكه باعث بهبود قابل توجهی در خواص مكانیكی اعضای سازه ای در مقایسه با اعضای بتن مسلح و فولادی تنها می شوند.
بتن های پرمقاومت (High-Strength Concrete)
در این روش به جای استفاده از بتن با مقاومت معمول 250 تا 300 کیلوگرم بر متر مربع در ستون ها که به طور عادی در سازه های بتنی مورد استفاده قرار می گیرد از بتنی با مقاومت 500 تا 600 کیلوگرم در ستون های سازه استفاده می شود. این تغییر موجب می شود که هزینه خریداری بتن 70 درصد افزایش یابد ولیکن از آن سوی دیگر در بخش طراحی سازه ابعاد ستون ها تا حدود 35 درصد مساحت سطح مقطع ستون کاهش می یابد و میزان مصرف میلگرد در ستون ها نیز بیش از 50 درصد کاهش می یابد .
جداسازهای لرزه ای (Base Isolation)
جداساز لرزه ای، یک روش طراحی لرزه ای مقاوم است که به جای افزایش ظرفیت لرزه ای سازه، بر مبنای مفهوم کاهش نیاز لرزه ای قرار دارد. استفاده صحیح از این فناوری سبب بهبود رفتار سازه ها شده و رفتار سازه در حین زمینلرزه های بزرگ، عمدتاً در محدوده ی ارتجاعی باقی می ماند. در این سیستم به جای مقابله با زلزله در ساختمان ها، سازه را با زلزله همراه میکنیم. یعنی در مواقعی که زلزله به وقوع می پیوندد، سازه به جای اینکه مثل یک جسم صلب با نیروهای زلزله مقابله کند، در ارتعاشات با زلزله همراه می شود ، نیروهای زلزله را جذب می کند و در حقیقت سازه میرا می شود. به این نوع سازه ها، سازه های دینامیکی می گویند. امروزه در جهان سازه های دینامیکی فراوانی وجود دارد که خود انواع مختلفی دارند.
جداسازهای اصطکاکی آونگی (FPS) (Friction Pendulum System)
جداسازهای اصطکاکی آونگی از خصوصیات آونگ برای افزایش دوره تناوب سازه و جلوگیری از تشدید نیروهای زلزله استفاده می کنند. دوره تناوب این جداساز به سادگی با انتخاب شعاع انحنای سطح مقعر بدست می آید و مستقل از جرم سازه می باشد. در این جداساز حرکات پیچشی سازه به حداقل ممکن می رسد، زیرا مرکز سختی جداسازها بطور اتوماتیک در محل مرکز جرم سازه قرار می گیرد. این جداسازها دارای خواص تطبیق پذیری هستند که می تواند پاسخگوی نیازهای متفاوت ساختمان ها، پل ها و تجهیزات صنعتی باشد.
جداسازهای اصطکاکی نواری
جداگر اصطکاکی آونگی نواری شکل ساده شده جداگرهای اصطکاکی آونگی است که ساخت آن ساده تر بوده و القای برخی خصوصیات مفید مانند تحمل نیروی برکنش در آنها آسان تر می باشد.
میراگرها (مبانی و تئوری) (Dampers)
در سالهای اخیر استفاده از سیستمهای جاذب انرژی (میراگرها) به عنوان سیستم های قابل اعتماد در طرح مقاوم لرزه ای در بعضی از کشورها نظیر آمریکا، مکزیک، ایتالیا و نیوزلند مرسوم شده است. سیستم های جاذب یا مستهلک کننده انرژی بر پایه افزایش میرایی ساختمان بنا شده اند. مهمترین تاثیر میرایی،کاهش دامنه نوسان و پاسخ ساختمان نسبت به نیروهای وارده است و بدین وسیله قسمت عمده ای از انرژی ارتعاشی را قبل ازرسیدن پاسخ سازه به حد نهایی به هدر می دهند.
میراگر جرمی تنظیم شده (TMD) (Tuned Mass Damper)
یکی از انواع میراگرهای استفاده شده در سازه ها برای میرا کردن انرژی ورودی به سازه به خصوص انرژی ناشی از نیروی باد، میراگر جرمی تنظیم شده (Tuned Mass Damper) می باشد.یراگرهای جرمی سیستم هایی هستند متشکل از سه جزء جرم داخلی و فنرداخلی و دمپینگ که به صورت سیستم دینامیکی با یک درجه آزادی بر بالای سازه قرار می گیرند و به هنگام ارتعاش سازه این سیستم نیز شروع به ارتعاشی با فاز مخالف فرکانس ارتعاشی سازه می کند و نیروهای اینرسی آن باعث استهلاک ارتعاشات سازه می شود.
میراگرهای اصطكاكی یكی از انواع وسایل اتلاف انرژی است كه عملكرد خوبی در كاهش نیروهای دینامیكی ورودی به سازه داشته و از جمله اقتصادی ترین آنها نیز به شمار می آیند. این میراگر در حقیقت یك اتصال ساده با پیچ اصطكاكی است كه سوراخهای آن لوبیایی شكل با طول بلند است. بدیهی است اصطكاك موجود مابین سطوح تماس، مانع از حركت اتصال می شود. اما هنگامی كه اتصال لغزش كند، درصدی از انرژی ورودی صرف مقابله با نیروی اصطكاك شده و تولید انرژی گرمایی و حرارت می كند. به عبارت دیگر درصدی از انرژی ورودی در اتصال مستهلك می گردد.
